Wacław Holewiński – prozaik, dramatopisarz, krytyk literacki, wydawca, redaktor, 

scenarzysta. Prawnik z zawodu, a w Polsce Ludowej działacz podziemia antykomunistycznego, 

dysydent. 

 Urodził się 27 marca 1956 r. w Warszawie, na parę miesięcy przed październikową odwilżą, 

w inteligenckiej rodzinie (ojciec Krzysztof był naukowcem nauk technicznych, matka Lidia z 

Danilewiczów, językoznawcą), z niepodległościowymi tradycjami. Jego pradziadek był 

profesorem prawa Uniwersytetu Warszawskiego, członkiem Komisji Kodyfikacyjnej II 

Rzeczypospolitej, dziekanem Wydziału Prawa UW. Z kolei dziadek stryjeczny to pierwszy 

komendant główny Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, wcześniej szef sztabu Komendy 

Głównej Narodowych Sił Zbrojnych, który walczył w latach 1917-1918 we Lwowie. Jego 

rodzony dziadek, żołnierz w czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r., aresztowany przez 

Rosjan dwa dni po napaści na Polskę trafia do łagru, a z niego do armii Andersa. Drugi dziadek, 

inżynier górnik, dyrektor kopalni nafty, AK-owiec, został zabity przez Niemców w Klimkówce 

w 1944 r. Z kolei babcię Niemcy zamordowali w Auschwitz za pomaganie Żydom. W jednym 

z wywiadów Holewiński wyznał: