We wtorek, 22 września 2020 r., pożegnaliśmy naszego poetę i prozaika, z zawodu leśnika Sławka Zduna. Wśród tłumu go żegnających było pięcioro literatów ze Związku Literatów na Mazowszu: dr Teresa Kaczorowska, Dariusz Węcławski, Wiktor Golubski, Barbara Sitek-Wyrembek i Marek Piotrowski. Ostatnie pożegnanie wygłosiła prezes dr Teresa Kaczorowska (poniżej).

   W środowisku literackim nazywaliśmy go „nasz poeta leśnik”– ale Sławek Zdun był także prozaikiem, grafikiem, lubił malować, eksperymentować. I trudno nam było uwierzyć, że odszedł – tak nagle, w piątek nocą, 18 września 2020 r. Miał przecież dopiero 46 lat (urodził się 23 października 1974 r. w Ciechanowie) i był zawsze pogodny, i wciąż poszukiwał nowych wyzwań. 

   Mieszkał w gajówce Kamionka w Ościsłowie pod Ciechanowem (wraz z żoną Anną i dwojgiem dzieci), pracował w Nadleśnictwie Ciechanów.

   Był autorem zbioru wierszy „Tropliwość” (2002) oraz powieści „Dezerter” (2007). Publikował też w ciechanowskich almanachach poezji, prasie (debiutował w 1992 r. na łamach „Tygodnika Ciechanowskiego”), wydawnictwach zbiorowych („Twórcy, drzewa ziemi naszej”, „Młodzieńczy oddech”, „Druga dekada”), brał udział w audycjach radiowych i spotkaniach literackich. Należał do Związku Literatów na Mazowszu (członek Komisji Rewizyjnej), Stowarzyszenia Academia Europaea Sarbieviana. Był inicjatorem imprezy poetycko-muzycznej „Leśne Impresje”, które od 2011 r. organizował z żoną na zakończenie lata w ościsłowskich lasach. W tych niezapomnianych leśnych spotkaniach uczestniczyli nie tylko artyści, ale i władze, smakując poezji w zapachu lasu i ogniska, przy dźwięku gitar, śpiewie i smakowitych specjałach Sławka i Ani (Sławek był myśliwym).

   Sławek był wspaniałym kolegą, kreatywnym twórcą i nigdy nie odmawiał pomocy. Pamiętam jak powiedziałam mu, że dla naszego Związku Literatów na Mazowszu przydałoby się logo. Miał je gotowe za kilka dni – z Zamkiem Książąt Mazowieckich i biało-czerwonym piórem. Inny przykład. W katastrofie smoleńskiej, 10 kwietnia 2010 r., zginęła senator Janina Fetlińska z Ciechanowa, należąca do Stowarzyszenia Academia Europaea Sarbieviana w Sarbiewie. Postanowiliśmy posadzić jej Dąb Pamięci. I miesiąc później, w maju 2010 r., Sławek przywiózł dębowe drzewko, które uroczyście zasadziliśmy z biskupem płockim Piotrem Liberą podczas Festiwalu Sarbiewskiego. Dziś Dąb liczy 10 lat i wspaniale rośnie przed Szkołą Podstawową im. M.K. Sarbiewskiego w Sarbiewie, z tabliczką poświęconą Janinie Fetlińskiej.

   Niechaj wszystkich pogrążonych dziś w żalu wspiera myśl, że Sławek będzie długo żył, nie tylko poprzez logo Związku Literatów, czy Dąb w Sarbiewie (a zapewne i inne posadzone drzewa), ale także poprzez swoje wiersze, książki, niezapomniane poetycko-muzyczne „Leśne Impresje”, a przede wszystkim poprzez swoje dobre serce. Bo żegnamy dziś  Poetę - wrażliwego na ból i krzywdę innych stworzeń, człowieka szlachetnego, dla którego przyroda, ojczyzna i rodzina były najważniejsze w życiu.

   Sławku, niechaj dobry Bóg przyjmie Cię do siebie z otwartymi ramionami. Spoczywaj w spokoju i pisz w niebiańskiej Ojczyźnie wiersze, na co ostatnio brakowało Ci czasu. Bo pisałeś w jednym z utworów: 

Spokój 

przychodzi

gdy trzeba 

kolejny raz 

umrzeć

by napisać

wiersz

(„Spokój”, z tomu „Tropliwość”, 2002)

I czuwaj, proszę, nad naszym środowiskiem literackim, jako wieczny członek Komisji Rewizyjnej Związku Literatów. Część Twojej pamięci!