A ty mnie do krainy poezji zabierz
jedźmy do Erato dorożką
tylko we dwoje
w łkającą czarną noc
a za nami
twój frak
i mój tren
A ty mnie do krainy pieśni zabierz
w noc księżycową
niech nam grają na harfach
niech śpiewają aniołowie
w poświacie jasnej
przy gwiazdach muz
ich serca świecą poetom
A ty mnie do krainy prawdy zabierz
to nic że dorożka dziwna
niezupełnie prawdziwa
zaczarowana
prawda jest w wierszach
one na nieboskłon skierują
i dadzą nam ukojenie