Słowo daję! Ja nie wierzę, no, bo gdzie oznaki. Tego, że ma dziś Tereska, jubileusz taki. Gdzie na twarzy bruzdy twórcze, zorane myślami. Gdzie kręgosłup w pałąk zgięty, życia ciężarami. Gdzie niepokój, obłęd w oczach, psychika rozchwiana. Wreszcie, gdzie tu siwa broda, w chaosie splątana. Słowo daję, ja nie wierzę, a wzrok mnie nie myli. Może – piątą ma rocznicę i to... nie w tej chwili.
