Jesień utrudzona przysiadła w ogrodzie.

Sił już nie ma wcale, Zima nie nadchodzi.

Może coś się stało, gdzieś daleko w świecie...
Że nie wrócą mrozy, ni śnieżne zamiecie?

I już łzy Jesieni płyną po policzkach.
Pyta zatrwożona: gdzie moja zmienniczka?
Płacze tak i szlocha, a z nią niebo całe:
Boże Narodzenie już nie będzie białe!

A tymczasem Zima przybyła spóźniona.
Suknia na niej płowa, gwiaździsta korona.
Zimnym, białym puchem świeżo obsypana
Przyszła w nocy uczcić świętego Szczepana.

28.12.2014