Szukano słuchających uszu

lepszego życia

Zakładano tomiki ułudy

ruchomych ballad, serenad i arii wokaliz

koczujących trąbami rozgłosu

z aniołem istnienia,

krocząc po niebie rzeczy codziennych

nadmiarem

słowami biegnącymi za śpiewem

poza mainstreamem myśli

Choć patrzono, a śpiew był życiem

i linia papilarna jego głosem

obłaskawiającym świat

Nad otwartą równiną, myślom robiło się

Ciepło, aż napływało zimno

I jak to z głową

w karabińczykach chmur,

wracano do świata niczym gołąb w bieli

łabędź czarny i wizg cyranek

Wrażliwości polskim śladem

jeziorem, lasem, niziną

odą do czasów pragnień

w oku słońca płynąc niebiańską łodziną

wpiętą w siłę liryki

zderzenia z rzeczywistością, mijaniem dni

Jak malowidło Mazowsza

i pieśń żywa

sprowadzając fabułę do wątku 

płynącego Wkrą i młodzieńczą chwilą

przysypaną liśćmi pod kreską wyobrażeń, jej szukając