Co lubię

Bardzo lubię słońce i światło. Góry i ogólnie przyrodę. Cenię twórczość ludzi, szczerość, życzliwość. Uwielbiam słodycze! (Och, te czekoladowe kulki Lindta…)

Nie lubię

Chamstwa, nielojalności, „bezinteresownej” nieżyczliwości, kłamstwa, cwaniactwa i przemocy. A także czerniny i tłustego mięsa.

Zainteresowania

Ciekawią mnie bardzo ptaki, lubię je obserwować. Interesuje mnie literatura

i muzyka. Uwielbiam kabarety. W podstawówce i liceum byłam członkiem kabaretu i teatru. Od niedawna mam nowe hobby: sukulenty (zadziwia mnie ich różnorodność i wytrzymałość).

Zdrowie

17 lat temu zdiagnozowano u mnie SM ( 4 miesiące po naszym ślubie).

Z chorobą się nigdy nie utożsamiałam. Ona mnie nigdy specjalnie nie ruszała, bardziej to, jak ludzie na nią reagują. Na początku często słyszałam: – O, taka młoda i ładna, a taka biedna… Pomyślałam wtedy: – Kurczę, może faktycznie jestem biedna?

Ludzie, proszę, nie użalajcie się tak bardzo nad chorymi i nie biadolcie, bo to bardzo osłabia. Traktujcie nas normalnie.

W moich wierszach w ogóle nie ma tej tematyki. Jest normalne życie.

Przyjaźń

Bardzo cenię przyjaźń, mam kilku prawdziwych przyjaciół. Najstarsi stażem jeszcze z czasów podstawówki. Najmłodsi stażem pochodzą z czasów obecnych.

Ago, Majko, Szumo, A.Kochany, Hubercie, Mariolu, Moni, Miro – dziękuję !

Podziękowania również dla Mr McGregora (ps. Amelinium)

Notka biograficzna

Alina Dybała (z domu Zielińska).

Urodzona w Trzebnicy (koło Wrocławia) w grudniu 1970 roku. Studiowała anglistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Tłumaczka i lektorka języka angielskiego. Do jej doświadczeń zawodowych należy praca w ambasadach Bangladeszu i Kuwejtu oraz w biznesie. Jej życie obfituje w bogactwo doświadczeń duchowych i poszukiwań. Prywatnie – żona Artura i mama Asi. Mieszka z rodziną w Warszawie.