Książka powstała w oparciu o materiały przechowywane w archiwach Instytutu Pamięci Narodowej, do których autor uzyskał dostęp w latach 2006–2014. Ponieważ działo się to okresie, gdy tylko nieliczni przedstawiciele różnych dyscyplin mogli pochwalić się rzetelną wiedzą o aktach tajnych służb komunistycznych, niektóre pierwodruki zgromadzonych w tej książce artykułów wywołały krytyczne reakcje przeciwników lustracji. Podnoszono kwestię wiarygodności dokumentów. Nie do wszystkich docierał argument, iż tajny współpracownik czy kontakt służbowy mógł przekazać oficerowi nieprawdziwe informacje, te były jednak z reguły weryfikowane, służyły bowiem za narzędzie pracy operacyjnej, stąd wartości poznawczej akt jako takich nie można w absolutnej większości przypadków kwestionować. Swoistość przyjętej przez autora perspektywy wynikała najogólniej mówiąc z faktu, że sam był przez wiele lat obiektem rozpracowywanym przez bezpiekę, co w rezultacie znalazło swój wyraz zarówno w jego zaangażowaniu emocjonalnym jak i w ostrożności towarzyszącej formułowaniu opinii dotyczących innych osób…